Kerst in Sevilla

Waar men in België van zomer via een tussenseizoen naar winter overgaat lijkt men in Sevilla het fenomeen herfst niet te kennen. Twee weken geleden was t-shirt nog mogelijk, gisterenavond heb ik de winterjas uit de kast mogen halen. Al speelt de factor zon ook een rol in temperatuursverschillen tot vijftien graden. Misschien heeft het ook te maken met onze nieuwe spaanse temperatuurgevoeligheid. Karen, hetvolgende bezoek in Sevilla, zal dat hier komend weekend kunnen bevestigen of ontkrachten.

Toen we gisteren nood hadden aan een pauze, tussen al de noestige studiearbeid door, besloten we de Starbucks op te zoeken voor een warme chocolademelk. Voor wie Sevilla nog niet bezocht heeft: dat gebeurt via een gezellige (tien minuten) wandeling langsheen het pittoreske Santa Maria La Blanca pleintje waarna via de smalle drukbevolke sluipweggetjes de Giralda in vizier komt. Nog even langs een kerstmarktje wandelen waar men niets anders dan heiligenbeeldjes verkoopt (volgens Yelena moet het mogelijk zijn het heel bijbelverhaal na te spelen) om uiteindelijk de warmte van de, reeds kerstgedecoreerde, Starbucks in te vluchten en neer te vleien aan een gezellig (westers) tafeltje. U voelt misschien al aan dat hierin een zeker nostalgie schuilt naar de koude belgische winterdagen, de Leuvense kerstmarkt, het STUK, een huisgemaakte Heisse Oma (warme chocolademelk met slagroom),... Maar ik heb het gevoel dat als ik de Belgische weerkaarten zo bekijk dit gevoel van heimwee ook thuis snel ingelost zal worden tijdens mijn korte terugkeer in de kerstvakantie. Nu nog wachten tot ze hier de kerstverlichting die zowat overal hangt eens gaan aanzetten.

Terug naar Sevilla dan. De laatste weken hebben we enkele kookpogingen van onze Italiaanse keukengodin achter de rug. Ik denk vooral met veel heimwee terug aan de pasta met blik erwten, platgeduwte worst en kilo's room. Ze beheerst echter steeds opnieuw de Alma-gave: het gerecht zeer mooi beschrijven waardoor zelfs een zekere goesting gecreëerd wordt, waarna het eindresultaat alle illusies de grond inboort. Al moet ik toegeven dat haar Mascarponecréme in de smaak viel. (Wel zó zwaar dat Yelena de dag nadien ontbijt en middagmaal heeft overgeslaan)

De lessen bereiken naderhand het desinteresseniveau van Leuven. Al zal dat ook wel te maken hebben met dat we nog steeds veel al gekende leerstof krijgen. Waarom ik hier boekhouden gekozen heb is mij nog steeds een raadsel en ik ben bijna zeker dat de prof van Econometría effectief in zijn gezicht verlamd is.

Nog een extra nieuwtje heet van de naald: ik heb mijn externe harde schijf op de grond laten kletteren. Ze maakt het, in vaktermen genoemde, Sound of Death. M.a.w. mijn muziekcollectie ben ik kwijt, net als mijn al even legale films en series. Gelukkig heb ik Het Eiland nog op mijn mac staan en kan ik mij momenteel niets ernstig bedenken dat ik kwijt ben.

Ik denk dat ik weer eens rond ben.
Ahja: De nieuwe Twilightfilm is echt slecht. Al waren de meningen na afloop uiteenlopend: Evelien vond de film angstaanjagend??, Marieke vond de gasten niet knap genoeg, andere Eveline dan weer zeer zeker wel, Yelena en ik vonden hem vooral belachelijk grappig.

Entonces, hasta pronto,

Gert